“Een van de lessen uit de oorlog is dat cultuur niet tegen barbarij beschermt” zegt Laurent Binet in Himmlers hersens heten Heydrich. Maar cultuur kan volgens mij wel troosten, goede wil betuigen, ontroeren en stof tot nadenken bieden. Op 4 mei mocht ik al vaak als soliste, koorzangeres of spreker een bijdrage leveren aan de herdenking. En dat vind ik als Duitse die in Nederland woont, elke keer weer bijzonder. Vroeger was ik daar onzeker over. Als jonge zangeres durfde ik ooit in Deventer na afloop van de herdenking geen woord te wisselen met het 4 mei comité en spreker Jos Brink. Ik was veel te bang, dat mijn accent hoorbaar zou worden. Daarom ben ik dankbaar dat ik vele jaren later zelfs werd uitgenodigd om te spreken en van gedachte te wisselen in de Doopsgezinde Kerk Steenwijk. Tijdens grotere projecten vind ik het altijd weer bijzonder om met uitvoerend koor en orkest eerst de twee minuten stilte te ervaren om daarna samen een uitvoering te geven. Dit jaar trad ik voor de herdenking voor de derde keer op in de dorpskerk Havelte. Ik zong onder meer een Hebreeuws slaaplied samen met mijn kinderen. Dat was een bijzondere ervaring! Na afloop heb ik trouwens gewoon een goed gesprek gehad met de burgemeester. Dat durf ik tegenwoordig wel- ik denk niet dat je het nog kunt horen…
